Dost Bildiklerimizden

               Öylesine ağırdır ki yükü. Canından bezdiren bu hayatın sillesi o kadar acımasızdır ki. Yorgunluğuna aldırmadan, seni bitirmek için oynar tüm kartlarını. Zorluklara ne kadar göğüs gerebilsen de bazen hiç ummadığın bir anda yerde buluverirsin kendini. İçinde bulunduğun ve anlamlandıramadığın bu durumda kaybolur gidersin. Kimsesiz hissedersin. Soğuktan değil belki ama yalnızlığından üşürsün. Sonrası ise tam bir hüsran. En'lerinden,en sevdiklerinden yediğin o tekmelerin acısı biner yaşadıklarının üzerine. Ve daha çok üşürsün. Yalnızlığını iliklerine kadar hissettiğinde gölgen ve sen! Sıkı bir dost oluverirsin aniden. Sırtını yasladığın dostların yerlerini soğuk duvarlara bırakırken,zaman aktıkça; örselenmiş hayatında sen bile kendini tanıyamaz hale gelirsin. Ve hayatı ,hayatın en iyi öğretmenlerinden öğrenirisin. Dost bildiklerinden ve onlardan yediğin tekmelerden...